ruch uliczny

См. также в других словарях:

• uliczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym., Ia ulicznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który związany jest z ulicą, który przebywa na ulicy; dziejący się na ulicy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uliczny gwar, szum. Ruch uliczny.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ruch — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonująca się w czasie zmiana położenia obiektu względem wyróżnionego układu odniesienia; bieg, lot, obieg, poruszanie się, przemieszczanie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uliczny — ulicznyczni 1. «dotyczący ulicy; spotykany, odbywający się na ulicy» Ruch uliczny. Hałas, turkot, łoskot uliczny. Handel uliczny. Zbiórka uliczna. Orkiestra uliczna. ∆ przestarz. Dziewczyna uliczna «ulicznica, prostytutka» 2. «pospolity,… …   Słownik języka polskiego

• Ponglisch — (poln.: Ponglisz; engl.: Ponglish) ist ein Kofferwort aus den Wörtern „polnisch” (polski bzw. polish) und „englisch” (english; vergleiche polnisch: angielski) und bezeichnet eine an die polnische Sprache angelehnte Mischsprache, die sich in… …   Deutsch Wikipedia

• lewostronny — «znajdujący się, odbywający się po lewej stronie» Lewostronny ruch uliczny. Lewostronny układ okien …   Słownik języka polskiego

• milicjantka — ż III, CMs. milicjantkatce; lm D. milicjantkatek «funkcjonariuszka milicji» Milicjantka regulowała ruch uliczny …   Słownik języka polskiego

• rozkop — m IV, D. u, Ms. rozkoppie; lm M. y zwykle w lm «miejsca rozkopane; wykopy» Rozkopy utrudniały ruch uliczny …   Słownik języka polskiego

• tamować — ndk IV, tamowaćmuję, tamowaćmujesz, tamowaćmuj, tamowaćował, tamowaćowany «utrudniać swobodne przejście, przesuwanie się czegoś, uniemożliwiać komuś albo czemuś poruszanie się, przebycie jakiejś drogi; hamować, wstrzymywać» Tamować ruch uliczny.… …   Słownik języka polskiego

• zamierać — ndk I, zamieraćam, zamieraćasz, zamieraćają, zamieraćaj, zamieraćał zamrzeć dk XI, zamieraćmrę, zamieraćmrzesz, zamieraćmrzyj, zamieraćmarł 1. «o żywych organizmach, tkankach: przestawać żyć, funkcjonować, stawać się martwym; obumierać, martwieć; …   Słownik języka polskiego

• zatamować — dk IV, zatamowaćmuję, zatamowaćmujesz, zatamowaćmuj, zatamowaćował, zatamowaćowany «zagrodzić tamą, przeszkodą; utrudnić lub uniemożliwić odbywanie się ruchu, zapobiec przesuwaniu się czegoś; powstrzymać coś» Zatamować ruch uliczny. Zatamować… …   Słownik języka polskiego

• paraliżować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ia, paraliżowaćżuje, paraliżowaćany {{/stl 8}}– sparaliżować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować unieruchomienie części lub całości ciała na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień